Matematik Köyü’ne Başvuru Hikâyem: Umut ve Hayal Kırıklığının Arasında
Hayat, bazen öyle anlar sunar ki, sadece bir şeyin peşinden gitmek istersiniz. Tam o anda, sizi tutan tek şey, cesaretinizin yeterli olup olmayacağıdır. Kayseri’de, sıcacık bir evde, 25 yaşında bir gencin matematikle olan imtihanını düşündüğü o günlerde, Matematik Köyü’ne başvurmanın nasıl bir yolculuk olduğunu anlatmak istiyorum. Hem bir hayal kırıklığı, hem de bir umut ışığı… Biraz duygusal, biraz gerçekçi… Belki siz de benim gibi hissettiniz.
İlk Kez Duymuştum: Matematik Köyü Nedir?
Benim için her şey birkaç ay önce, bir akşamüstü başladı. Kayseri’nin serin akşam rüzgarı penceremden içeri süzüldüğünde, bir arkadaşım bana Matematik Köyü’nden bahsetti. İlk duyduğumda ne olduğunu anlamadım. “Matematik Köyü mü?” dedim kendi kendime, “Böyle bir yer gerçekten var mı?” Evet, vardı; ama hayal ettiğiniz gibi bir köy değil, bir akademik cennet gibi bir şeydi.
Matematik Köyü, Türkiye’nin en önemli matematiksel ve bilimsel çalışmalarının yapıldığı, öğrencilere ve genç bilim insanlarına yönelik bir yerdi. Ama sadece bu değil. Orada, matematiğe aşık olan, bu konuya kafayı takmış insanlarla bir araya gelip, derin tartışmalara girebilir, matematiksel problemler üzerinde saatlerce düşünürdünüz. Bu düşünce beni öylesine heyecanlandırdı ki, o an her şey durdu. “Benim orada olmam gerek,” dedim.
Başvuruyu Yapmak: İçimdeki Çekişme
Bir hafta boyunca, Matematik Köyü’ne başvurmak için doğru zamanı bulmaya çalıştım. Neden mi? Çünkü içimde bir çekişme vardı: bir tarafta, o cenneti görmek için duyduğum muazzam heyecan, diğer tarafta ise başvurunun kabul edilip edilmeyeceği konusunda hissettiğim korku. Hani, ya olursa? Ya kabul edilmezsem? Bu tür düşünceler başımı doldurdu.
Ama kararımı verdim. Başvurumu yapmak, belirsizlikle savaşmak ve o heyecanı yaşamak zorundaydım. Çünkü insan bazen risk almak zorunda kalır. Yıllardır içimdeki bu matematik aşkını bir yerde, bir insanla paylaşabileceğim duygusunu arıyordum.
Başvuruyu Yaparken Hissettiklerim
O gün, başvuru sürecinin son dakikalarına geldim. Bir yandan formu dolduruyorum, bir yandan da içimde dev bir kaygı. Matematik Köyü’ne başvurmak demek, aslında bir yandan kendi yeteneklerine güvenmek demekti. Sayfaları doldururken, her kelimeyi dikkatle seçiyorum. “Matematiği seviyorum, çünkü bana hayatın anlamını soruyor. Her çözümde bir hikâye var,” diye yazdım. Bu başvuru formu bir anlamda benle, hayatla olan bağımı sorgulamamdı.
“Ya kabul edilmezsem?” diye düşündüm. Ama sonrasında “Ama ya kabul edilirse?” diye kendimi teselli ettim. Formu sonuna kadar doldurdum ve son tuşa basarak başvurumu gönderdim. O anda içimden geçenleri anlatamam. Bir yanda rahatlama, diğer yanda belirsizlikle mücadele.
Beklemek: Hayal Kırıklığı mı, Umut mu?
Başvuru işlemi tamamlandıktan sonra, her geçen gün e-posta kutumu kontrol ettim. Bir yanım hep heyecanlıydı; “Acaba ne zaman gelir?” diye düşünüyor, diğer yanım ise beklerken, başvurunun kabul edilmemesi ihtimaliyle yüzleşmek zorundaydı. O günlerde, gündelik hayatım bir başka hal aldı. Her an bir şans mı yakalıyordum yoksa umutsuzca bekliyor muydum?
Bir sabah, bir hafta sonra, beklediğim e-posta geldi. Evet! Matematik Köyü’ne kabul edildiğimi belirten bir mesajdı. O anda dünyayı, insanları, hatta matematiği bile bir başka gözle gördüm. Bir an için, o an, hayatımın en önemli anıydı. Gerçekten orada olacağım. O kadar çok heyecanlandım ki, başvuru sürecinin tüm stresini, kaygısını, belirsizliğini bir anda unuttum.
Sonuç: Hayal Kırıklığı ve Umut Bir Arada
Matematik Köyü’ne kabul edilme haberini aldım, ama bu süreç her şeyin hemen mükemmel olacağı anlamına gelmiyordu. Öğrenmeye aç, heyecanlı bir şekilde gideceğim o yer, bana matematikle ilgili her türlü soruyu sorma fırsatı verecek olsa da, içimde hala bazı duygular vardı. Her zaman bu kadar emin olmamıştım. Matematik Köyü, benim hayatımda yeni bir dönemin başlangıcı olacaktı. Başvuru sürecinde yaşadığım tüm duygusal iniş çıkışlar, şimdi bana hayatın ne kadar değişken olduğunu hatırlatıyordu.
Ve işte o an, hayatımda yaptığım bu başvuru, bana sadece matematiği değil, duygularımı da keşfetmemi sağladı. Umut, hayal kırıklığı, cesaret… hepsi bir arada. Matematik Köyü’ne başvuru süreci, bana sadece matematiksel bir yolculuk değil, aynı zamanda içsel bir yolculuk da sundu.